Сангырау къулакъ эл бузар

Энди андан бери талай жыл озгъанды. Болсада ол зат эсиме тюшсе, кёз аллыма келип къалады да, сора кеси кесиме ышара туруучума. Сейирди жашау дегенинг. Билмей, сунмай тургъанлай аз тюрлю затха тюбеп къалмайса. Бу хапарымда кесим шагъат болгъан бир ишни юсюнден айтайым.

Бир жол юч жаш болуп эшик-терезе ишлеген цехде кюрешебиз. Бир нёгерибизни аты Махмутду. Мени антлы тенгим. Кёп жылланы  бир бирден эрикмей шуёхлукъ жюрютгенлей турабыз. Сау ыйыкъны бирге ишлеп турсакъ да, солуу кюнледе окъуна бир бирге  жолугъа турабыз. Бирде ол келир бизге, бирде уа мен барырма алагъа. Къолдан да устады, иш кёллюдю. Тынгысыз адамды керексиз сагъышны да кёп этеди.

Ючюнчю шуёхубуз Ортабайды. Бизден жашыракъды. Жумушха артыкъ тири тюйюлдю. Буюрулгъан ишге уллу кёллюдю. «Болса-болсун, къалса-къалсын»,-деп къояр. От тюше турса да, жюрюшюне къошмаз неда ашыгъып бир артыкъ атлам этмез. Тюзюн айтханда,  ол бизге ишге тохтагъанда, Махмут да, мен да ыразы тюйюл эдик. Аны юсюнден таматабызгъа да билдирген эдик. Алай ол былай деди: «Муну къатыны, сабийлери барды. Алагъа аш, суу, кийим керекди. Эр киши ишлемесе, тиширыуму ишлесин. Муну уа къылыгъы осалды да, бир жерде жарашалмайды. Сиз сабыр, тёзюмлю адамласыз. Юйретген да, ишлетген да этигиз», - деп, бизге экинчи сёз къошдурмай къойду.

Ма ол Ортабай кюнлени биринде бир тиши итни алып келеди ишлеген жерибизге. «Жолда ызымдан тагъылгъанды. Эки-юч кере да къыстагъанма. Кетмегенди. Турсун мында. Бир да болмаса, тыш адам келгенин билдирир. Атына уа Дина атагъанма», - деди.

Келтирген эсе, къыстагъанмы этерик эдик. Кючюк бизде къалды. Ортабай къангадан анга орун ишледи. Къалгъан-къулгъан ашланы бере  турду. Алай къауум заман озду.

Бир кюн эрттенликде цехни арбазында ит жыйын кёрдюм. Хахай этдим да, къыстадым. Дина да ала бла кетди. Кетгени иги окъуна болур эди деп къойдум. Алай экинчи кюн ишге келгенимде, орунуну къатында жатып тура  эди.

Аз-аздан Дина  базыкъдан базыкъ бола тебирегенди, кюнле да сууукъ бола. Къыш жууукълаша келеди. Махмутну жарсыуларына энтта бир жангысы къошулду, Ортабай кеси уа чыртда къайгъырмайды.

Биягъы солуу кюнлени биринде Махмут бизге келди. Экибиз да эки боза аякъны ортагъа салып, ол аламат зынтхы  ичгиден да тарта, ишни юсюнден хапар айтабыз. Махмутну эсине не тюшген эсе да: «Алан, шуёхум, мен тюз ангылагъан эсем, Динаны бууазлыгъы барды. Анга бир амал этерге керекди. Кеч болгъунчу, къайгъысын кёр», - деп, кёзюме къарап тохтады.

- Оллахий, алай окъуна болур. Арт кезиуде хали тюрленнгенча кёрюннгенди. Бек жарсымай, не этерге билмейме. Алай, терк окъуна, бир амал излерге керекди», - деп, мен да аны къошдум. Экибиз да бираз сагъышлы болдукъ.

Хапар баргъанда,  бай бийче алайда айлана тура эди да,  сёзюбюзню жарты-къурту эшитип, кесича ангылады. Сора манга да терс къарады, бети тюрленди. Жай чилледе булутла басып, уллу жел келгенча болду. Сора: «Мен къоншулагъа барама, керекли затыгъызны алайдан алырса», - деп, эшикни асыры къаты ургъандан, терезелени окъуна д зынгырдатып, чыгъып кетди.

Экибизни да ауузларыбыз ачылып, бир бирге къарап къалдыкъ. Мен: «Ярабий, олсагъатха мынга не болду», - дедим. Махмут а, башын булгъап: «Унутуп турама ансы, бир терк этер жумушум барды. Мен барайым»,-деп ,чыгъып кетди.

Андан сора эки ыйыкъны ичинде юй бийче бла мени арабызгъа сууукълукъ тюшдю. Эрттенликде-эртте туруп, аш-суугъа къармашып, мени ишге ашырыучу тиширыу ол адетин да къойду. Ингирде уа, ишден къайтхан заманда, кёз-къаш бериую да къалды. Мен а бир ангылаялмайма не болгъанын, не бла кёлюне тийгеними. Сагъышдан башым хайран болады. Бир-эки кере да соргъанма:  «Не болгъанды, къаллай чибин къапханды сени»,-деп. «Не болгъанын а бар да Нинагъа сор», - деп къойду.

«Нинасы уа муну кимди, аны уа бизни бла не иши барды», - деп, не аны неда мени жууукъларымда аллай аты бла адам билалмадым. «Охо, заман кеси кесин кёргюзтюр», - дедим да къойдум.

Ахыры 13 мартда чыгъарыкъды.