Къонакъбайлыкъ адетлерибизни керекмиди сакъларгъа?

 Ата-бабаларыбыз къонакъбайлыкъны бек сыйлы адетге санагъандыла. Къонакъгъа не заманда да энчи отоу хазыр болгъанды, аны эм иги ашарыкъла бла сыйлагъандыла, жумушларына къарагъандыла. Къоншугъа кирген-чыкъгъан а хар кюннгю жашауну кесеги эди. Алай, заманны баргъаны бла кёп зат тюрленнгенди. Тыш къыраллада сормай къонакъгъа баргъан айыпды. Сора, къонакъбай адам сакъламай эсе, къонакъ алыргъа сюймегенин ачыкъ айтып къояды, ол бир кишини да кёлюне тиймейди. Бизде да хал анга ушаш бола баргъаны эсленеди. Газет окъуучуларыбыз а аны юсюнден къаллай оюм этгенлерин билир муратда, соруу бардыргъанбыз.

   Акъайланы Лейля, устаз:

- Къонакъбайлыкъ адетибиз эм ариуладанды, арада жууукълукъну кючлейди, байламлыкъланы сакъларгъа себеплик этеди. Бир-бир миллетледе къонакъгъа сормай бармайдыла, мен аны ангыламайма. Бирле билдирмей барсанг, адамны жунчутурукъ сунадыла. Алай ата-бабаларыбызны заманын эсгерсек, аллай адет болмагъанды. Аны ючюн бир киши да къайгъыгъа кирмегенди, ара бузулмагъанды. Ол угъай, адамла бир бирни бютюн иги кёргендиле. Бюгюнлюкде бу тёрени телефон, Интернет алышындыра баргъанча да кёрюнеди. Болсада аллай къонакъбайлыкъны татыуу жокъду.

  Мокъаланы Зульфия, юй бийче:

- Къонакъбайлыкъ – ол эрттеден келген ариу адетлерибизден бириди. Таматаларыбыз: «Къонакъ Аллахны къонагъыды», - деп айтханларын кёп кере эшитгенме. Ол себепден, юйге адам келсе, бек сюеме, кесим да жууукъланы, бютюнда саусуз болса, аны жокъларгъа кюрешеме. Къонакъгъа ариу тюберге, аны сыйларгъа тийишлиди – ол тёреди. Къонакъгъа баргъанда уа, бир гитче саугъа окъуна алып барсанг, ариу кёрюнеди.     

   Жаппуланы Жансурат, бухгалтер:

- Бу адетибиз, жарсыугъа, бурун заманладача сакъланмагъанды. Алгъа жыллада адамла бир бирни кёрюрге, бош тансыкълап жолгъа чыгъып къала эдиле. Бюгюнлюкде уа къонакъгъа баргъынчы не алайым, къуру къоллай кирсем, ушамаз, деген сагъышха къаласа. Аны къой, элтген затынгы жаратмаса, аны бир-бирле жашырып да кюрешмейдиле. Бир жаны бла ол заманны излемлерине да келише болур, алай эсиме адамла кеслерини жашауларын кеси къоллары бла къыйын этедиле деген сагъыш келеди. Къоншула окъуна бир бирге артыкъ кирмейдиле. Ата-аналарыбыз аны ючюн жарсый эселе  да, бизни тёлю уа бу жанына артыкъ къайгъырмайды. Кесими юйюрюмю юсюнден айтханда, биз къонакъ алыргъа къачан да хазырбыз, адамла келселе да, сюебиз.