«Къайсы тишинги кетеребиз?»

Болгъан иш

Иги кесек замандан бери тишим  аурургъа хазырлана, сууукъ, исси тийсе да, белги бере башлады. Алай эте да, сынтыл бола, мен да: да охо, ауругъаны тохтады, деп врачха бармай иги кесек заманны мычыдым. Бир жол а ишде тишим ауруду. Тёзер акъыл этдим, алай ол онгуму ала башлады. Коллегаларымы бирлери анальгин сал, дедиле, башхалары кетерип къояргъа чакъырдыла, ючюнчюлери уа одеколон иги болушханын билдирдиле. Мен, ала айтханларын этдим. Алай тишни ауругъаны уа селеймеди. Ол заманда эсиме тиш салыучу танышым, Азамат тюшдю.

…Бир заманда стоматология поликлиниканы эки къатлы юйюню аллына келип сюелдим. Жай эди. Кабинетлени терезелери да кенгнге ачылып, саусузла олтуруучу шинтикле, акъ халатлы докторла да эсленедиле. Мен ауругъанданмы, ала бир къарыулула, уллукайла, пелиуанла кёрюне эдиле. «Сизге гюрбежиде салтачы болуп ишлерге тап эди», - деп окъуна келди кёлюме.

Врачланы кёргенденми огъесе асыры къоркъгъанданмы, аны билген Аллахды, тишими ауругъаны сынтылланды. Алай поликлиниканы эшигини къатына уа баралмайма, аякъларым бузлап къалгъанчадыла, жерлеринден теберге унамайдыла. Иги кесек заманнга дери абызырап, жеримден тепмей, терезеле таба къарай эдим.

Бир заманда ким эсе да чакъыргъанын эшитеме… Къарасам – Азамат къатымда сюелип тура эди.

- Былайгъа келген эсенг, баям, тишинг ауруй болур? Не болса да, келдинг. Ёмюрде бери аягъым басмаз деучю эдинг да, - деп ышара, дагъыда былай къошду: «Кел, мен сени бек иги врачха элтейим. Ма кёрюрсе, ол сени тишинги къалай терк сау этсе да».

Мен, ауруудан амалсыз бола, аны ызындан атландым. Ол, поликлиниканы коридорунда мени шинтикге олтуртуп, къайры эсе да кетди. Энди жангыз тишим угъай, саулай жаягъым ауругъанча кёрюне, олтурама. Кертисин айтханда, къайсы тиш ауругъанын а шарт билмейме.

Бир кесекден Азамат бир жаш адам бла келди. Ол бийик ёсюмлю, джинси кёнчекли, бармагъында да уллу алтын жюзюгю бла эди. Мен аны, къалай эсе да, тюз бир къарагъанымлай окъуна: «Ышанырча адам а болурму?» - деп келди кёлюме. Алай аны ызындан бардым да, шинтикге олтурдум.

- Къайсы тишинги кетеребиз?» - деди врач. Мен анга сейирсинип къарадым. «Алмай багъаргъа жарамаймыды да, ол алыкъа сауду сора?» - деп оюмладым. Алай, врач не этеригин кеси биле болур деген акъылда, зат айтмадым. Ол, ауузуму ачдырып, суу къуйду, алай ол такъыйкъада аны ким эсе да чакъырды.

- Сиз бир кесек  олтуругъуз, мен бусагъат келейим, - деп жаш кабинетден тышына чыкъды.

Ауузуму да ачханлай иги кесек олтурдум. Андан сора келди да, не эсе да бир жырны макъамын сызгъыра, ауузума мамукъ буштукъла салды. Ахырында, аланы да чыгъарып атып, тиш этиме укол этип, бир кесек олтурургъа тийишлисин айтды. Кеси уа, энди кёп турмазгъа сёз берип, биягъы кабинетден ташайды. Алай аны иги кесек сакъларгъа тюшдю. Мен ишден бир сагъатха тилеп кетген эдим. Мында тургъанлы уа ючюнчю сагъат баргъаны себепли адыргъыгъа къалдым.

Азамат кабинетге кирди. Мен анга къыйналгъан кёзлерим бла къарадым. «Охо, эндиге дери мындамы тураса?» - деп сейирсинип, къолларын кенг жайды. Сен къайгъы этме, мен бусагъат келейим», - деп. Тышына чыгъып кетди да, бир кесекден ол врач бла къайтды.

- Мен бек ашыгъып турама, ишчи кюн да бошалды, - дегенни айтды  тиш доктор, - алай сизни тишигизни уа алайым. Кетерип къойсакъ игиди. Ауругъаны эки сагъатдан кёп бармай сау болур.

Ишге келгенимде уа - киши да жокъ. Танышларым, жаным бла ётгенле да мени кёпчюген жаягъыма жан аурутуп къарай эдиле. Ол эки сагъат къачан ётеди деп, ашыгъып сакъладым. Алай тишими ауругъаны алты сагъыт озгъандан сора да тохтамады. Кече узуну жукъламай тангнга чыгъып, эрттенликде эл врачыбызгъа бардым.

Анга тюнене болгъан ишни хапарын айтып башладым. Алайлай, эсиме келген оюмгъа сейирсинип тохтадым. Ол а мени аурумагъан тишими алгъанларыны юсюнден хапарлай эди.

Бюгюн да танышымы кёрсем, ол кюнню эсиме тюшюреме. Тишлерим а, тюз да ол замандача, буруп башлайдыла.

Холаланы Марзият.
Поделиться: