Акъсакъал жигитлени юслеринден жырлай эди…

Тюркде жесирде

Онтогъузунчу ёмюрню ахырында Россей бла Тюркню арасында Балкан жарым айрыкамда бардырылгъан урушха дюгерли жаш Къарабугъаланы Ислам да къатышханды. Ол орус аскерде къуллукъ эте эди. Аны офицер чыны болгъанды. Бир жол къызыу сермеш баргъан кезиуде жаш, жаралы болуп, жесирге алынады.

Аны тутхан аскер бёлюмню таматасы Тюркню Тенгиз кючлерини полковниги болгъанды. Ол пленнге тюшгенлени барысын да ким, не миллетден, къайсы жерледен чыкъгъанларын тинтеди. Дюгерли аскерчи сыйлы тукъумдан болгъанын билгенден сора анга энчи кёзден къарагъанды. Аны саулугъуна бакъдыргъанды. Уруш бошалып, арада мамыр жашау башланнган кезиуге дери юйюнде тутханды. Чекден ётерге эркинлик болгъанда уа, была экиси да Кавказгъа келедиле.

Урушда болгъан жашыбыз табылгъанды деп, Исламны жууукълары, элни адамлары уллу къурманлыкъ этедиле. Тюрклюге да иги къарайдыла. Къонакъны, тауда-тюзде да айландырып, жууукъ-ахлу бла, ол тийрени жери бла да шагъырей этедиле.

Тюрклю жаш Дюгерде айдан артыкъ турады. Элине, журтуна къайтыргъа тебирегенде, Къарабугъаланы Фатиматны жаратханын, эркинлик болса, аны, алып, биргесине элтиригин шуёхуна билдиреди. Ол да кеси жанындан ишни болушун юйюнде айтады.

Тукъумну таматалары, эслилери жыйылып, оноу этедиле: «Тили башха болгъанлыкъгъа, дини бир, санында-чархында къыяу кёрмейбиз, жашыбызны да ёлюмден къутхаргъанды, биз мындан къачар сылтау жокъ. Энди жашагъан жери узакъды десенг, хау, алайы барды. Алай жууукъда, кенгде болсада, эрге баргъан къызны юйю тышындады. Бу ишде ол чырмау тюйюлдю, жашны тилегин ыразы этерге керекди», - деген оюмну сайлайдыла.

Заманны узакъгъа соза турмай, уллу той-оюн этип, Къарабугъалары къызларын тюрклю жашха бередиле. Жангы юйдегили болгъанла жолгъа тебирегенде уа, эгечибиз башха миллетни тилине, адетине, тёресине юйреннгинчи, эрикмей турсун деп, Исламны 5-6-жыллыкъ жашын Ибрахимни ала бла иедиле.

Дюгерли киеу юйюне жыйышхандан сора ишине къайтханды. Бир заманда Тюркню аскер министри болуп тургъан хапары да барды. Къайынын унутмагъанды. Аны да аскер окъуугъа салгъанды. Андан тышында да, жаш жыя къобузда уста согъаргъа да юйреннгенди. Дюгерге уа, окъууун да бошап, жетген жаш болгъандан сора ХХ-чы ёмюрню аллында къайтханды.

Келгенлей окъуна патчахны аскеринде къуллукъ этерге тохтайды. Кёп да бармай, Биринчи дуния уруш башланады. Германияны аскерлери бла бардырылгъан сермешлеге къатышып, аладан да сау-саламат къутулгъанды. Революцияны заманында большевикле жанын сайлагъанды. Къызыл аскерде къуллукъ этгенди. Власть тохташып, граждан уруш бошалгъандан сора элине0жерине къайтып, бир къауум жыл Дюгерде жашагъандан сора Нальчикге кёчеди.

Къарабугъаланы Ибрахим 103 жыл жашап ёлгенди. Вольный Ауулда асыралгъанды. Муну барын да айта келгенбиз, ол уста жырчы да болгъанды. Кёп нарт жырланы кёлден билгенди. Магнитофон кассетагъа жазылып къалып, ол айтып, эрттегили таулу жырланы хапарына тынгылагъан эдим.

Шаулух бла Асланбек

Биринчиде Огъары Малкъардан Айдаболланы Шаулух бла дюгерли жаш Асланбекни юсюнден барады сёз. Биринчи малкъар бийледен эди. Малы-мюлкю, харакети-ырысхысы кимден да асламды. Кече-кюн демегенлей, кёз къысмай, бир къауум адам сакълагъан уллу жылкъысы да барды. Аны уа Айдабол улу элден узакъ болмагъан, жайлыкъладан биринде тутады. Ол заманлада, башха малдан эсе, атланы урларгъа сюйгенле кёп болгъандыла.

Аны ючюн Шаулух, айтханыбызча, жылкъысын элден узакъ жибермей тутханды. Бир жол, не къуууму болгъан эсе да, ол халкъны юйюне жыйгъанды. Узакъдан, жууукъдан да кёп адам келгенди. Арбазда малла союладыла, къазанла салынадыла. Отоулада, аш къанга артында олтуруп, таматала алгъыш айтадыла. Той-оюн къыстау бара тургъан кезиуде Шаулухну антлы шуёху Асланбек да жыйыны бла жетеди.

Алайдагъы адамладан биреуленни шуёхуна жибереди. «Быллай-быллай адам келгенди, бар, билдир», - дейди. Ол адам терк окъуна барады да, Шаулухха хапар айтады. Айдабол улу аш къанганы баш жанында олтурупду. Сол жанына, онг жанына къарайды да, тышына чыгъама десе, олтургъанланы бир жартысын къобарыргъа тюшеди. Сора келечиге айтады былай: «Асланбек мында къонакъ тюйюлдю. Тюзюнлей бери ётсюн, нёгерлерине уа жашла къарарла».

Дюгерли жаш шуёхну ол жууабын жаратмайды. Дагъыда адам ийди. «Сиз мени ким болгъанымы тюз ангылатхан болмазсыз. Мен дюгерли Асланбекме. Айтыгъыз, ангылатыгъыз. Мен аны былайда сакълагъанымы билдиригиз», - дейди. Айдабол улуну энди айтханы да былай эди: «Халымы кёресе. Бу адамланы юслери бла чыгъар онгум жокъду. Айт, бери келсин».

Асланбек экинчи кере айтдыргъанын да да, Шаулух муну аллына чыкъмагъандан сора ачыуланып, жыйынын да алып, ызына тебирейди. Жолда кетип бара, муну башына аман акъыл киреди да, къалауурларындан онглу болуп, сыйырып, Айдабол улуну жылкъысын сюредиле.

Шуёхланы араларында къаугъа

Къуугъун келип, болгъан ишни Шаулухха билдиреди. Муну уа асыралып тургъан ажири болгъанды. Терк окъуна аны хазырлап, сауут-сабасын да алып, гудучуланы ызындан тебиреди.

Жууукъ-ахлудан Шаулухну биргесине барыргъа сюйгенле да болдула. Алай Айдабол улу: «Мени антлы нёгерим, бек ышангылы тенгим манга итлик иш этгенди. Аман, иги бла болсада, арабызны кесибиз айырыргъа керекбиз», - деп, адам алыргъа унамай, жангыз чыгъады.

Кёп заманны ичинде къарангы бауда асыралып тургъан къаратор ажир, бурун тешиклеринден къыстау тылпыу чыгъара, кесин тыйдырмай барады. Бираздан Шаулух гудучуланы жетеди.

Дюгерли да жигит улан эди. Дагъыда атхан огъу жерине жетген уста мараучу болгъанды. Алгъа бу Шаулухну бугъуп атаргъа умут этеди. Гола ташны артында тохтап, Айдабол улу келир жол тада къауалын буруп сакълайды. Нёгерлери уа жылкъыны сюрюп арлакъ ётгендиле.

Ол да кесин алайгъа иги да орнатып бошагъынчы, ол тийреге, атын да сапын кёмюкле алдырып, Шаулух жетеди.  Сора бугъуп тургъан адамны эслеп къойгъанча, ташха жете бара, атны жюрюшюн бираз тынч этеди. Аз-аздан кёкюрегине от ачылыр жерге жууукълашады. Ташны къатына жетгенлей, ажир жеринден тепмей къалады. Ол бир зат сезгенин англап, Шаулух: «Асланбек, чыкъ», - деп сёлешеди.

Дюгерлини онгу бар эди бугъуп тургъан жеринден Шаулухну атып урургъа. Алай ол аны этмеди. Ким биледи, кёп кере шуёхну юйюнде аны анасыны къолундан туз-гыржын ашагъанымы эсине тюшген болур эди, огъесе экиси да жугъутур уугъа жюрюген заманларынмы? Тенгин бугъуп атаргъа бетими жетмеди.

Къалай болгъан эсе да, Асланбек чыгъады, барып Шаулухну аллында сюеледи.

Ай, осал а, бек сюйгенингден бек кюй дегенлей, сенден ышаннгылы адамым жокъду деп тургъанымлай, бу айыплы ишни къалай этдинг, жер, жарылып, сени нек жутмады, - деди  Айдабол улу, тенгини бетине къарап.

Асланбек кёзлерин жерге ийип бираз турду да, сора, башын ёрге кётюрюп, былай айтды: «Жыйын болуп келгенде, аллыма чыгъып тюбемегенинг ачыу тийди, жюрегиме бек ётген эди. Малкъарлы шуёхум бизни эл къыйырында окъуна сакъларыкъды, кёрюрсюз ол къаллай жашды деп, нёгерлериме жол узуну махтанып келген эдим. Сен а не этдинг манга? Къабакъ эшигинги къатындан эки кере айтдыргъан заманда окъуна, аш къанганы артында олтургъан сылтауну этип, аллыбызгъа чыгъып тюбеялмагъанса. Тюзюнлей юйге кирип барсам да жарарыкъ эди, биринчи кере бармай эдим мен ол арбазгъа. Алай ишни болуру болгъанды. Энди аны биз артха къайтаралмайбыз, мынга башха амал жокъду, жаланда къан бла жуууп тазаларгъа керекбиз».

Атышыу

- Да алай эсе, биринчи сен ат. Итлик иш этгенсе. Бюгюнден арысында мен сени кесиме тенг этмейме. Ал къауалынгы къолунга, - дейди Айдабол улу.

Асланбек атыны тагъылып тургъан жерине барып, анга минип къайтады.

- Угъай, бу ишде мени терслигим кёпдю, сен биринчи атаргъа эркинсе. Алгъа сен ат, - деп, дюгерли жаш къаты болады.

Кюн бу жанында жумушун тамамлап, къая башларын къызарта, таула артына ауа башлагъан кезиуде. Малкъар бла Дюгер чекде жап-жашил кырдык басхан бир ариу ёзенден, кёпден бери шуёхлукъ жюрютюп тургъан, бюгюн а къанлы жаула болуп, эки жаш адам бетден-бетге къарап, бираз сюелдиле. Сора алгъа Шаулухну, ызы бла уа Асланбекни жанындан атылгъан ачы ушкок тауушла алайдагъы шошлукъну буздула.

Айдабол улу жиберген окъ дюгерли Асланбекни жан башын чачдырды. Аны къызыу къоргъашини уа шуёхуну кёкюрегине чанчылады. Атларыны жалкъыларына жабышыргъа кюрешгенликге, къарыу аладан кетеди. Эки жаш да бир бири ызындан жыгъылдыла. Жап-жашил кырдык къызыл къаннга боялады. Кенг жауурунларын жерге жабышдырып, ахыр кере кюнню ызындан къарай, Айдабол улуну кёзлери энди ачылмазча къысыладыла.

Жырны ахыры уа былай бошалады: Ол кюн Айдаболланы Шаулухну ахыр кюню эди. Асланбекни уа нёгерлери юйюне элтдиле. Алай анга да сау болмазлыкъ жара салыннган эди. Ай да жашамай, ол да ауушады.

Дюгерли къарт  айтхан жырда эки тенги – малкъарлы жш Айдаболланы Шаулухну бла дюггерли Асланбекни – къадарлары алай бла бошалады.

Османланы Хыйса.
Поделиться: