Аманкъул ана капитал бергенлей

                                     Чам

Мени шуёхум Хатулей Муаедовични орунбасары болгъанлы уллугъа кетгенди. Аякъларын алгъынча баймакъ басмазгъа кюрешеди, чурукъларын ариуларгъа да унутмайды, кёнчегин да тюп иегилерине дери тартыуну къойгъанды. Къатыны юйрете болур кесин къалай жюрютюрге кереклисине. Алай къуралсын Аманкъул, кесини башы ол затлагъа не хазна жетсин...

Аны орунбасарлыгъы неди деп, сорлукъла да болурла. Ой, юйюнге сабий табарыкъ къатынла муну оноуундадыла. Эки сабий тапханлары къырал берлик ахчаны алыр ючюн аны къол ызы къагъытлада болмаса, шай да алаллыкъ тюйюлдюле. Къатын экинчи сабий тапханында, юйню ишлей тургъан заманым болуп, ахчаны алыуну къайгъысын этмедим. Юйдеги да эки сабий бла къуллукъчу шуёхуму аллына баралмады. Жыл да ётгюнчю, къыз къошулгъанда уа, юйню башы жарты жабылып тургъанлай къоюп, ана капиталны алыргъа тебиредим...

- Кимни ызынданма? - дегенимде, барысы да жукъудан элгенип уяннганлача, мени таба айланып, юсюме битип къалдыла.

«Энди мынга уа не керекди?» - дегенлери, зат айтмагъанлыкъгъа, кёрюнюп тура эди.

Ана капиталны малкъарлыладан сора да, къыралда жашагъан бирси миллетлени тиширыуларына бергенлери эсиме тюшюп: «Кимни ызынданма?» - дегеним бла, бир мазаллы къатын къолун кётюрдю, аны бошлай келиб а, бош шинтикни кёргюзтдю. Не этерик эдим, экишер тапхан онеки тиширыуну ызындан болгъанымы ангылап, горф деп, шинтикге олтурдум.

Бир пачка тютюнню тауусхунчу сакъладым, эшикге чыгъа да, къайта школну менича ючлеге кючден бошагъан къуллукъчу тенгими. Аз кёчюрмеген эди мени артымда партада олтургъан Аманкъул сынау ишлени жазгъан кезиуюбюзде. Къыйналгъан мен, иги белги алгъан а бу болуп чыгъыучу эди. Лянга ойнап, колхозну терек бахчасындан алмала урлап, школда бек чырайлы къызгъа кесими сюйдюрюп да. Шытыкы улудан онглуракъ эдим. Бу затланы эсинде тутханча кёрюнмеди шуёхум. Кабинетинде, эшеги ёлген таулуча, бек мудах олтура эди. Мен киргенде, олтургъан шинтикден да тепмеди. Къучагъымы кенг жаяргъа хазыр болдум, ол а танымагъанча этип къойду.

Быллайдан хатлама ахча юзерсе. Шо жартысын анга къойсанг да.

- Не жумушугъуз барды? - дегенинде уа, аман акъыл эсиме келди.

- Мени бир жумушум да жокъду. Москвадан келип, республикада болгъанны тинте тургъанларын биле болурса,-дедим. - Сизни организацияда тинтиулени мен бардырлыкъма.

Шытыкы улу анымы эшитди, олтургъан жеринден секирип турду да:

- Ант жетмесин, Таубий, танымай турама. Ахырсы бла семирип къалгъанса да.

- Бек семирликсе, сизничала сабий тапхан къатынланы ахчаларын былай урлап турсала, - дегенимде, Аманкъулну бети акъ кисейча болду.

- Школ заманыбыздача, чам этиуюнгю уа къоймагъанса, - деп кюлюрге кюрешди.

- Тинтиулени башлагъанлай, хар не да ачыкъ болур. Сен да амалсыз болсанг, чам этиуюнгю къоймагъан кёреме, ол бирге окъугъан замандача…

Ингирде кеч, иги сыйланнгандан ауурланып, ана капиталгъа ахчаны алып къайтханымда, бизни Ариука алыннган адамча болуп къалды.