Ёхтем къыз

Чам хапар       

Къыш. Ингир. Уркъуят, ишин бошап, юйге кетерге хазырланады. Ол тюкенде ишлейди. Юйге барыргъа бюгюн анга нёгер жокъду. Тюкенни эркин отоуунда адам азды, жаланда бир жаш шошчукъ ары-бери айланады. Ол Уркъуятха терк-терк къарайды. Абери алыр умуту болмагъаны да баямды. Аны юсю-башы хазна тюйюлдю, акъ “Мерседесде” келмегенин къыз да  эслегенди. Уркъуят “хы” деген, жетген кьызды. Жашау нёгерге ол жаланда бай, ариу, къуллугъу болгъан жашны тенгсинеди. Бу уа аны “стандартына” келишмейди.

Жолгъа чыгъардан алгъа  къыз бетине пудраны сюртеди, эринлерин бояйды, «норка» бёркюню баучугъун сакъал тюбюнден къысып, кюзгюге къарап, сыфатына да ыразы болуп, нёгерлери бла да саламлашып, остановкагъа атланады. Автобус келгенлей, къыз минеди. Тюкенде айланнган жаш да чабып, ызындан ары миннгенин эслейди. Адамла бла тарт-соз бола, Уркъуят таба жанлайды. Алай къыз, жыйырма тогъуз жылны ичинде жыйгъан ууун бетине жайып, анга сууукъ къарады. Жаш абызырап, сын къатып къалды.

Тюшер жерине жетгенлей, Уркъуят автобусдан суху чыкъды. Алай бир-эки атлагъанлай, эки аягъы учуп, «шпагатха» олтурду. Ызындан тюшген жаш терк окъуна болушургъа чапды. Къызны башында уа: «Баям, бу бёркле урлаучуладанды», - деген акъыл келди. Алайлай ол, секирип къобуп, жашны бир жанына тюртюп, жердеги бёркню да сермеп алып, чабалгъаныча юйлери таба атылды. Ол жаш а аны ызындан бир затла къычыра къалды.

Къыз, талакъ солуу этип, юйюне жетди. Къысха-къысха солуй, отоу ортасында тохтады. Чачы-башы да тозурагъан, башында бир кюе ашагъан, аркъасында да баучукъда тагъылып тургъан экинчи бёркю, женгинде тюймесине илиннген экинчи къолан эр киши боюнлугъу бла сюелген Уркъуятны кёргенлени, сёзсюз, тиллери тутулуп къалды. Битеу юйюрден гитче эгечи, биринчи эс жыйып: «У-у-у-ля, недиле бу-у-у «трофейлеринг?»- деп сорду.