Сабий къылыкъсызлыкъ этсе, тынгылап къоймагъыз

 Сабий сабийлигин этеди, бир-бирде къылыкъсыз да болады. Ата-ана ол кезиуде кеслерин къалай жюрютюрге керекдиле? Аны юсюнден  профессор Теммоланы Лейла бла ушакъ этгенбиз.

-«Конфетчик бер!» - деп тилейди балачыкъ. Тилеген угъай, буйрукъ окъуна этеди. Не этсин  ана?

-«Бусагъат тюш азыкъны заманы жетеди, конфет сени кёлюнгю ашдан къачырлыкъды, тишчиклеринги аурутурукъду»,- деп, не аямай кюрешсегиз да, ол сизни айтханыгъызны ангыларыкъ тюйюлдю. Сабий ачыуланып башларыкъды, къычырып жилярыкъды, аякъларын жерге уруп, тыпырдарыкъды. Ёз сабийинги аллай къылыкъсызлыгъы кимни да жунчутады, агыман этеди.

Аллай кезиуде адам болумгъа анстан къарап, къанын бузмай туралмайды. Ата-аналаны кёплери, этер амаллары болмай, абызырайдыла.  Гитче сабийчикле кеслерини кёллеринде сезимлерин тыя билмейдиле, ол себепден а ала бир-бирледе кеслерин арталлыда сиз сакъламагъанча къылыкъсыз жюрютедиле. Аллай заманлада ата-ана анга болумну тюз ангылатыргъа кюреширге борчлуду. Былайда сёз сабий къылыкъсызлыкъны юсюнден барады. Чексиз аман къылыкъ этген сабийге кезиуюнде болушлукъ этилмесе, ол аллай осал ишине юйренчек болуп къалады эм кеси сюйген затланы къычырыгъы эм жиляуу бла этдирирге кюрешип турлукъду.

    Кесин алай жюрютгенни тюз жолгъа салыр ючюн, ата-анала анга хорлатмауну мадарларын табаргъа борчлудула. Аны жапсарыр ючюн, сабийчикни къучакъларгъа, уппа-чуппа этерге, андан да осалы уа  - конфетни къолуна берирге ашыкъмагъыз. Андан эсе, сабийни къылыкъсызлыгъына бир тюрлю энчи магъана бермегенча, эс бурмай къояргъа кюрешсегиз табыракъ боллукъду.

  - Къайсы сабий да - гитче актёрчукъду. Кесини умутуна жетер ючюн, аны къатында «къараучула» болургъа, анга жан аурутургъа керекдиле.

 -Сиз а аурутмагъыз жан! Аллай къараучула жокъ эселе, «спектакль» да боллукъ тюйюлдю! Бек къужурду, алай къылыкъсызлыкъдан багъыуну эм иги «дарманы» анга эс бурмагъанча этип къоюуду.

  Ана кеси эте тургъан ишлерин андан ары бардырыргъа неда отоудан башха жерге чыгъып кетерге керекди. Кеси жангызлай къалса уа, сабий аман къылыгъын тохтатады. Кесине тынгылагъан, аны къычырыгъын, жиляуун эшите, кёре тургъанла жокъ эселе уа, муратына жетмезлигине теркирек тюшюнюрюкдю.

-Аны эсин-акъылын башха затха буруу  амал тюйюлмюдю?

- Бек иги амалды. Былай да болады: сабий тохтаргъа сюеди, алай кесин тыялмайды - асыры бек жюрексинип къалгъандан. Быллай кезиуледе аны эсин башха затлагъа бурургъа кюрешигиз. Сёз ючюн, «Ол арбазда чабып айланнган итчик кимникиди?» неда «Къарачы, ол терек бутакъгъа къонуп тургъан чыпчыкъчыкъ къалай ариуду!» дегенча сёзлени айтыгъыз. Артда уа, сабий кесини излемин унутхандан, жилямукълары тохтагъандан сора балачыгъыгъыз бла ол итчик къайры къачып кетгенини, чыпчыкъчыгъ а анасын излей учуп айланнганыны юслеринден ушакъ этигиз.

    Сабийге аны осал къылыгъы эсине тюшюрлюк затланы юслеринден хапар айта турмагъыз, кесигиз а аны къылыгъыны сылтауларыны юслеринден сагъыш этигиз. Бу затны уа эсигизде тутугъуз: сабий кесини сюйгенин къылыкъсызлыгъы бла бир кере окъуна этдирсе, хар заманда да аны излегенлей турлукъду.

  -Айхай, хорлап къоядыла бирде балачыкъла таматаланы.

- Сёзюгюзню къаты тутугъуз! Къылыкъсызлыкъ этгени, терк ачыуланнганы, къаны терк бузулгъаны ючюн сабийчикге къаты урушмагъыз, ариу сёз, ийнакълау, ата-ана жылыуу тынч, сабыр сабийден эсе къылыкъсызгъа  кёбюрек керек боладыла, нек дегенде аллай къылыгъы бла жаратылгъаны ючюн ол кеси терс тюйюлдю. Аны бла демлешмезге, къаугъа ачмазгъа кюрешигиз, анга эки тюрлю ангылашынырыкъ сёз бермегиз. «Угъай»,-деп, бир айтдыгъыз эсе, ол сёзюгюзню къаты тутугъуз. Балачыкъ ол сёзге не къадар терк тюшюнсе, аны кесине да, сизге да ол игиди - къылыкъсызлыкъны аллай бир аз этерикди.