«Къайсы тишинги кетеребиз?»

 Иги кесек замандан бери тишим,  аурургъа хазырлана, сууукъ, исси тийсе да, белги бере башлады.  Алай эте да, сынтыл бола, мен да  ауругъаны тохтаса, тынчайып къалып, врачха бармай иги кесек заманны  мычыдым. Бир жол  а ишде тургъанымлай, тишим ауруду. Тёзер акъыл этдим, алай ол онгуму ала башлады. Ишчи нёгерлерими бирлери анальгин сал, дедиле, башхалары кетерип къояргъа  чакъырдыла, ючюнчюлери уа одеколон иги болушханын билдирдиле. Мен аланы айтханларын этдим, алай тишни ауругъаны уа селеймеди. Ол заманда эсиме тиш салыучу танышым, Азамат, тюшдю, ол ишлеген поликлиникагъа бардым.

   …Жай эди. Кабинетлени терезелери да кенгнге ачылып, саусузла олтуруучу шинтикле, акъ халатлы докторла да эсленедиле. Ауругъаным ючюн болур эди, ала бир къарыулула, уллукайла, пелиуанла кёрюне эдиле. «Сиз гюрбежиде  салтачы болуп ишлерге бек  тап келиширик эдигиз»,- деп окъуна келди кёлюме.

  Врачланы кёргенденми огъесе асыры къоркъгъанданмы, аны билген Аллахды, тишими ауругъаны сынтылланды. Алай поликлиниканы эшигини къатына уа баралмайма, аякъларым бузлап къалгъанчадыла, жерлеринден теберге унамайдыла. Иги кесек заманнга дери абызырап, жеримден тепмей, терезеле таба къарай эдим.

     Бир заманда ким эсе да чакъыргъанын эшитеме… Къарасам, Азамат къатымда сюелип тура эди.

   -Былайгъа келген эсенг, баям, тишинг ауруй болур?  Ёмюрде бери аягъым басмаз деучю эдинг да,- деп,  ышара, дагъыда былай къошду: «Кел, мен сени бек иги  врачха элтейим. Ма кёрюрсе, ол сени тишинги къалай терк сау этсе да».

    Мен амалсыз бола, аны ызындан атландым. Ол, поликлиниканы коридорунда мени шинтикге олтуртуп,  къайры эсе да кетди. Энди жангыз тишим  угъай, саулай жаягъым ауругъанча кёрюне олтурама. Кертисин  айтханда, къайсы тишим ауругъанын а  билмейме.

     Бир кесекден Азамат бир жаш адам бла келди. Ол бийик  ёсюмлю, джинсы  кёнчекли, бармагъында да уллу алтын  жюзюгю бла эди.  Анга тюз бир къарагъанымлай окъуна: «Ышанырча адам а болурму?» - деп келди кёрюме. Алай  аны ызындан бардым да, шинтикге олтурдум.

     -Къайсы тишинги кетеребиз?» - деди жаш. Мен анга сейирсинип къарадым. «Алмай багъаргъа жарамаймыды да, ол алыкъа сауду сора?» - деп оюмладым. Алай, врач не этеригин кеси биле болур деген акъылда, зат айтмадым. Ол, ауузуму ачдырып, суу къуйду, алай ол такъыйгъада аны ким эсе да чакъырды.

   -Мен бусагъат келейим,-деп, жаш  кабинетден  чыкъды.

   Ауузуму да ачханлай иги кесек олтурдум. Андан сора келди да, не эсе да бир жырны макъамын сызгъыра, ауузума мамукъ буштукъла салды. Ахырында, аланы да чыгъарып атып, тиш этиме укол этип, бир кесек олтурургъа тийишлисин айтды. Кеси уа, энди кёп турмазгъа сёз берип, биягъы кабинетден ташайды. Алай аны иги кесек сакъларгъа тюшдю. Мен ишден бир сагъатха тилеп кетген эдим. Мында тургъанлы уа ючюнчю сагъат баргъаны себепли адыргъыгъа къалдым.

   Ол кезиуде кабинетге Азамат кирди. Мен анга къыйналгъан кёзлерим бла къарадым. «Охо, эндиге дери мындамы тураса?» -деп сейирсинип, къолларын кенг жайды. Сен къайгъы этме, мен бусагъат келейим»,- деп, чыгъып кетди да, бир кесекден ол врач бла къайтды.

  -Мен бек ашыгъып турама, ишчи кюн да бошалды,- дегенни айтды  тиш доктор,- алай сизни тишигизни уа алайым. Кетерип къойсакъ  игиди. Ауругъаны эки сагъатдан кёп бармай кетер.

 Ишге келгенимде уа - киши да жокъ. Танышларым, жаным бла ётгенле да мени кёпчюген жаягъыма  жан аурутуп къарай эдиле. Ол эки сагъат къачан ётеди деп, ашыгъып сакъладым. Алай тишими ауругъаны  алты сагъатдан сора да тохтамады. Кече узуну  жукъламай тангнга чыгъып, эрттенликде эл врачыбызгъа бардым. Анга тюнене болгъан ишни хапарын айтдым. Ол а, къарады да: «Да сени аурумагъан тишинги алып турадыла да!»-деди. Энди танышымы хар кёргеним сайын, ол кюн эсиме тюшюп къалады, тишлерим да, тюз  ол замандача, буруп башлайдыла.