Шуёхла да, шуёхлукъ да, къарындаш, эгечлик да, ахлу-жууукъ татлылыгъы да тюрлю-тюрлю бетле алып, адам улу сыналгъан кезиуде къыйынды алагъа багъа берген. Ким кесине тартырын, ким жаргъа сюерин билмейсе, сынау тюшсе. Бир шуёхум – къарындашым кеси иши бла кюрешеди. Аны ариу юй бийчеси, юйге келиучю устазла тап юйретген сабийлери, уллу юйю, арбазы, тюкени, машинасы да барды. Ол кеси да иги адамды. Атасыз ёсгенди. Иги окъууну бошаса да, къуллукъ алыргъа кюрешмегенди. Баям, ызындан тутуругъу болмагъанын билип. Ырысхысын а къызгъанмайды.