«Бу тамашалыкъны кёрмей къалыргъа жарамайды!»

Чегем чучхурлагъа келип, ол тийрени, табийгъатны бир кере кёргенлей аны сюймей, баям, бир адам да кете болмаз. Ма мени бюгюннгю ушакъ нёгерлерим да Чегем чучхурлагъа угъай да, Къабарты-Малкъаргъа биринчи кере келип, аны табийгъатыны ариулугъун, жерин, адамларын да къалай сюйгенлерини юсюнден хапар айтхандыла.

-Биз Астраханьдан келгенбиз. Къабарты-Малкъаргъа путёвканы къызыбыз бла жашыбыз сатып алгъандыла. Бек къаты болгъан эдик, керекмейди, ахчагъызны да къоратмагъыз, Кавказгъа барыргъа да артыкъ бек сюймейбиз деп. Болсада ала бизни айтханыбызны этмегендиле. Тийишли къагъытланы жарашдырып, къолубузгъа тутдуруп, атланыгъыз деп, къоймагъандыла. Сора не амалыбыз бар эди. Машинабызгъа олтуруп келгенбиз, Долинскеде «Джамиля» къонакъ юйде тохтагъанбыз. Республикагъызны, Нальчик шахарны кёп айбат жерлерин кёргенбиз.

Сагъыш этгенбиз да, Чегем чучхурлагъа келип, аланы кёрюрге да келишгенбиз. Алай бла мындабыз. Бизде быллай тамашалыкъ табийгъат жокъду. Бу ариулукъну кёрмей къала эдик да, сабийле бизге къаллай сейирлик саугъа этгендиле деп, баш иеме да кёп кере къатлап айтханма. Аламатды жеригиз, адамларыгъыз да. Чегем чучхурлагъа уа алыкъа жетмегенбиз. Машинабызны былайда къоюп, кесибиз ары дери бу тёгерекде къаялагъа къарай, суратха тюшюре барайыкъ, деп тохтагъанбыз былайда, - дейди Кирочкина Надежда.

Танышып, хапар айта келгенде, къонакъ тиширыу пенсиягъа чыкъгъынчы сабий садда тамата болуп ишлеп тургъанын билдиргенди. Бюгюн да ишлерге къолундан келлик эди, алай сабийлери солугъуз, боллукъду ишлегенигиз, заманыгъыз келгенди, жолоучулукълагъа айланыгъыз, тенгиз жагъасына барыгъыз деп, къоймай тырман этгенден сора ишден чыкъгъанын да айтады.

Бизде кёрген затларыгъыздан не затны бютюн жаратхансыз деген сорууума аны жууабын толусунлай жазаргъа сюйгенме: «Адамларыгъызны. Къайры барсакъ да, не сорсакъ да, жик-жиги бла айтып берирле, бир огъурлу, ариу тилли адамла жашайдыла мында. Сизни аллайла болургъа юйретгенми этедиле. Айгъа жууукъ заман турабыз мында, бир жерде, бир затха хыны этгеннге тюбемегенбиз. Долинскеде таулу базаргъа да баргъанбыз, бюсюреген затымы кёрюп, айтхан багъасындан тюшмеймисе деп соргъанымда, тиширыу а ненчагъа сюйсенг да ал, дегенди. Мен а аны алай айтханы ючюн, ол айтхан багъаны бергенме.

Биз тохтагъан къонакъ юйде хар не да тизгинли, тап, ариу. Ашханада аш-суу да татыулу эмда татымлыды. Ма бир затха чурум излейим десенг да, табаллыкъ тюйюлсе. Мында тургъан кюнлерибиз бек зауукълу эдиле, кёп затны кёрдюк, кёпню билдик, адет-тёрелеригиз бла шагъырейлендик. Юйге барсагъ а, хар кимге да мында халны айтмай къоярыкъ тюйюлбюз. Кесибиз а бери дагъыда къайтыргъа келишгенбиз.

Бу кюнледе кетебиз, жарсыугъа. Шахарыгъыз, адамларыгъыз а эсибизден бир кюннге да кетерик тюйюлдюле. Онг бар эсе, газетигизни юсю бла окъуучуларыгъызгъа, республиканы адамларына, «Джамиля» къонакъ юйде ишлегенлеге бизни атыбыздан ыспас этигиз, бек тилейбиз. Дагъыда Чегем чучхурлагъа келгенибизде, тиширыуланы къаяла тюбюнде олтуруп аямай эшиу эшгенлерине сейирсиннгенбиз, аланы къоллары алтынды», - дегенди ушакъ нёгерим.

Надежда Александровна бла аны баш иеси Виктор Иванович энди бери туудукъларын алып келирге кёлленнгенлерин да билдиргендиле сёлешген чакъларыбызда. Ма алайды бизни ариу, ырахат жерибиз – бери бир келгенни артда да кесине тартханлай турады.