Ызына къайтхан къадар

Биз Мажит бла бир юйюрлю болуп жашагъанлы юч жыл бола эди. Къайынларым да бек ариу кёре эдиле. Болсада ала бла биз алай кёп жашамагъанбыз. Мажит шахарда жууаплы къуллукъда ишлегени себепли, тоюбуздан сора бир айдан шахарда фатар алып, ары кёчебиз. Ал кезиуде эрим менден аламат адам болмагъанча, аллай эс бура эди манга.

Бир кесек замандан а юйюрюбюзню жашауунда кеси жерими ангылаялмай башлайма. Ол битеу заманын ишине бере эди. Компьютерини аллындан ашаргъа окъуна турмай эди. Азыгъын да аллына элтиучю эдим. Мен а кечелени-кюнлени да кеси аллыма ашырыучу эдим. Иш хагъы иги болгъаны себепли, мени ишден тыйып, юйде олтуртхан эди. Юй жумушла бла кесими булжута жашай эдим. Алгъын барыучу тенглерибизден, жууукъларыбыздан да аз-аз айрыла тебиредик.

Юйде кесим къалгъан кезиуледе биринчи эрим Заурну эсге тюшюрген кезиулерим да боладыла. Аны бла бир гитче затчыкъны юсюнде сёз болуучу эсек да, быллай уллу кёллюлюг а бир да сынамагъанма.

Заур бла мен студент заманыбызда танышхан эдик. Ол суратчыгъа окъуй эди. Заманны узакъгъа созмай, юйюр къурап, бирге жашап тебирейбиз. Алай къуру да сёз болгъанлай, даулашханлай тура эдик. Ол жашаугъа тёзалмай айырылгъанбыз. Андан сора экинчи тюбешиуню ол да излемеди, мен да- угъай. Ёхтемликни унутуп, биринчи атлам этген къыйын эди. Болсада бир бирни унуталмай кёп тургъанбыз. Баям, экинчи эрге да аны ючюн чыкъгъан болур эдим.

Мажит бла жашауум да аламат къуралмады. Мени насыбым болмаз эди ол. Жюрегим андан да юшюдю. Да, юшюмей а, туугъан кюнюмю окъуна эсгермей эди энди. Бир кюн аллай бир байрамыма тенглерим кеслери алларына, мен чакъырмагъанлыкъгъа жыйылып келдиле. Аш-суу да жарашдырып, стол къурайма. Юйню иеси келе болур деп, кёп заманны стол артына олтурмай туруп, келмезлигин ангылагъандан сора уа, мени уялгъанымы сезип, алгъышлап, ашыгъышлы кетдиле. Мен да олтуруп, жанымы къыйналгъанына тёзлмай, жиляй-жиляй, жукълап къалама. Танг аласында эшикни ачылгъанына уянып, Мажитни аллына чыкъгъанымда, кёзюме да къарамай: «Не къууанчынг бар эди?» - деп, хыны сорду. Аны юсюнден сёз болуп юйюме кетеме.

Анамдан бек къоркъа эдим да, ол а, мени ангылап, кесини этегине къысып, кюе тургъан жюрегими жапсарады. Жашауда андан да къыйын затла болгъанларын ангылатады.

Ма алай бла не сабийим болмады, не тиширыу насыбым тутмады.  Алай жашауданда тюнгюлюп да къалмадым, болсада,  алгъыннгы жарыкъ, оюнчу къыздан а жукъ да къалмады. Хар заманда кеси аллыма къалсам, терен сагъышха кетеме.

Мени ол халими анам жаратмаучу эди. Не сылтау да этип, тенглерим бла солургъа, эрикгеними кетерирге жибериучю эди. Не бек сагъыш этсем да, мен ангылаялмагъан бир сорууум бар эди – шёндюгю жаш юйюрле жашаялмай айырылсала, къайынланы терслейдиле. Ала жашау бермедиле, тынчлыгъыбызны алдыла, дейдиле. Мени уа къайынларым бек ариу кёрюучю эдиле. Кеслеринден айырып, эркин жашау да бердиле бизге. Бир минутха окъуна тынгысыз этмегендиле. Да сора не болуп къалды бизни жашауубузгъа? Жюрегим алай сынарча, насыбым нек тутмады? – ма быллай сагъышла эдиле мени тынчлыгъымы алгъанла.

Жай кюнлени биринде, анам, базаргъа кетип бара, мени юйде туруруму тиледи. Быстыр жууучу машинабыз бузулуп, аны ишлерге адам келлигин айтды. Не этерик эдим, олтуруп сакъладым. Кюн узуну адам да келмеди, анам да базардан къайтмай тура эди. Сора бир заманда эшик къагъылды. Барып ачама. Асыры абызырагъанымдан, сёз да айталмай, сир къатдым.

Босагъада, къолунда да сумкасы бла Заур сюелип тура эди. Саламлашып, быстыр жуугъан машинагъа къараргъа келгенин билдирди. Мен а, иги ийнанырыгъым да келмей, ишекли окъуна болдум. Ёмюрюнде чюй ура билмеген жаш бу ишден не ангылауу болур деп да сагъышландым. Къалай-алай болса да, юйге чакъырып, машина болгъан жерге ашырдым.

Ол анда кюрешген кезиуде жюрегим чыгъыпмы кетеди деп, тынгысызма. Анча соруу сорлукъ эдим анга. Алай кеси кесими кючден тыйдым. Сагъатдан артыкъ заман озгъанда сора, ишни къалай баргъанына къарар мурат бла, эшикни ачдым. Этгени да болмай, юсюн-башын да кир этип, ол машинаны къатында къайгъылы сюелгенин кёрдюм.

- Сени машиналагъа къараучу болурунгу анаммы тилегенди, - деп сордум.

- Угъай. Мен тюбешиуню эрттедн излегеними ананг биле эди. Ол бюгюн манга жаланда эркинлик берип, экибиз сёлешип, бир бирни ангыларча онг къурагъанды. Мен бир да тюрленмегенме. Алгъынча жукъда эте билмейме. Энди анга кесинг да шагъат болдунг, - дей, машинаны кереклерин бир жанына тюртдю. -Биринчи кере насыбыбыз тутмады эсе, дагъыда кел, жангыдан башлайыкъ. Заман санга бла манга кёпню ангылатханды. Энди бир бирни насыплы эталлыкъ сунама.

Мен Заурну мудах кёзлерине къарап:

- Аны сагъышын этерге бизни саулайда жашауубуз аллыбыздады, кел, андан эсе, чай ичейик, сен сюйюучю ашны да хазырлагъан эдим билген этгенча, - дедим.

Г. Назифа, Чегем шахар.
Поделиться: